Бул менин 1 - класска бараткандагы сүрөтүм. Делодо ушул сүрөт кыстарылып турчу. Бул сүрөттү бир нече жолу тартканбыз. Окшобой атат деп сүрөтчү мойнумду түздөп эси оогон! Аягында оңдолбосуна көзү жетип ошол бойдон берди. Ичимде ушул кыз жашайт. Ушул жашта. Кичинекей, үркөк, эмнегедир капаста, ыйлап, жалгыз турган элеси келчү. Анткени оюм, боюм баары сырт дүйнө мн алпурушуп, ичимдеги Назираны , мендигимди жалгыз, карабай таштап коюптурмун. Бакытты, сүйүүнү кайырчыдай көрүнгөндөн тиленип жүргөн учурда алардын казылып бүткүс кени ичибизде болот экен. Кээде жаның жай албай, тынчтыгыңды издейсиң. Качып кеткиң келет баарынан. Көрсө, тынчтык ичиңде экен. Назирага жарык тийгизе баштадым. Маал маалы мн кучактайм. Көп жыл камап койгонум үчүн кечирим сурайм. Таарынгандарды, таарынткандарды кечиребиз, кечирим сурайбыз. Жакшы көрөм сени дейм. Тынчтык келе баштады. Мурункудай жулунбай, сүйүү тиленбей калдым. Ушул Назиранын көңүлүн алып, экөөбүз бири бирибизге мээрим төгүп, гармониябызды орнотуп алсак, бүтүн дүйнөгө сүйүү, мээрим чачабыз. #жөнэлеойлор