Бирөөнү катуу сүйөбүз. Бирөөдөн катуу коркобуз. Бирөөгө болушунча мээрим төгөбүз. Алар биздин жакындарыбыз көбүнесе. Ата - эне, бир тууган, бала, жарыбыз ж.б. Баардык көңүл, концентрация аларда. Ойлонуп көрсөм, жакындарыбызды сүйгөндөй Жаратканды сүйбөй, жакындардан корккондой Жараткандан коркпойт экенбиз. Көңүлүбүз дайым аларда болгон үчүн өзүбүз анан Жараткан бош калат экен. Боштук кайдан чыкты дейбиз анан.. Төрөлгөндө жаңы дүйнөнү изилдеп атып, жан көнүп калат окшобойбу. Көз дагы, көңүл дагы дайым сыртта. Бакыт жанымдагы адамдарда эмес экенин сезиш үчүн 34 жылым кетиптир. Жан дүйнөнү тынчтыгы, жыргалчылыгы алардан көз каранды эмес экенин кечигип сездим. Жаттама, жаны жок айтылган сөздөрдүн артында маансин аңдай турган болсоң, чоң ачкыч жатат. Ачкыч тынчтыгыңдын, бактыңдын, жыргалчылыгыңдын ачкычы. Жан жүйнөнү тынчтандыр. Тун. Анан көп нерсе көзгө көрүнүп, кулак иштей баштайт. Чалды куйду, кымгуут дүйнөдө чындыкты, акыйкаттыкты көрүш кыйын бп калат экен. Көкүрөктү тынчытып, жерге жакын түшүрүп туруп гана учканды үйрөнүүгө мүмкүн экен. Бүгүн түшүндүм. #жөнэлеойлор