"Кой, көңүлүн оорутуп албайын!", "Кой, туура эмес түшүнүп калбасын!", "Жаман көрүп калат!" ж.б. ушул сыяктуу сөздөрдүн артына жашынып алып, сезимдердин баары көмүскөдө көмүлүп кетет. Бир күнү урушуп кеткенде толуп калган ириңди анан бетине жаба - жаба кусабыз. Алдын ала сүйлөшүп, чечишип алуу деген бизде жок экен. Баары жакшы деп жымсалдап жүрөп берип, чындыкты айтканда көтөрө албай көтөрүм болуп өлүп калабыз го. Катасын моюнуна алып, башын шылкыйтып, "Ооба, айып менде экен. Ошону оңдоп коеюн!" деген киши көрдүңөр беле? Жок ой! Бирөөнүн кемчилигин, туура эмес жерин, катасын айтып көр! Беттен алып, өпкөңдү үзүп, башыңды жулуп, колуңа карматат. Анткени тээ баштан ачык айтып көнгөн да, көндүргөн да эмеспиз. Комплекс көп бизде. Ар бир адамда бар. "Уят өлүмдөн катуу", "Намыс" дегенди кур намыс ж.б.деп түшүнүп, дозасын ашырып колдонуп алышкан. Безге сайгандай безилдейбиз чиркин чындык мн беттеше албай...бөтөнгө чыгармак түгүл, өзүбүз өзүбүзгө да айткандан, ачыкка чыккандан коркобуз. #жөнэлеойлор